"Ik weet niet goed waar ik moet beginnen, want zoiets als dit heb ik nog niet eerder gedaan in mijn leven. Voorafgaand aan onze reis wist ik dat deze dag en nacht gingen komen. Ik was mentaal voorbereid op de kou, maar het moment waarop ik mij realiseerde dat we dit écht zouden gaan doen kwam pas bij de uitleg van het gebruik van de slaapzak.
Het was een zonnige dag in de eerste week van maart en ik had net voor het eerst op een slede gezeten die voortgetrokken werd door de husky’s. Dit was al een bijzondere ervaring, maar wat ik die avond zou gaan doen was nog unieker. Diezelfde ochtend hebben we nog staan kijken naar het zogeheten oogst proces. Hier zie je hoe de enorme blokken ijs uit de bevroren rivier worden gesneden en met grote graafmachines naar de opslag worden gebracht. Met deze blokken kunnen ze volgend jaar het tijdelijke ijshotel weer opbouwen (deze smelt in de lente). Eigenlijk staan er twee ijshotels, het officiële ICEHOTEL dat 365 dagen per jaar blijft staan en te bezoeken is en het tijdelijke ijshotel. In dit tijdelijke ijshotel zijn alle kamers door verschillende kunstenaars ontworpen. Elke kamer heeft dan ook haar eigen thema.
Hoewel het buiten niet kouder dan 3 graden onder nul was, heeft de kamer in het ICEHOTEL een constante temperatuur van -5. Ik moet eerlijk bekennen dat ik vooral vreesde voor het moment waarop je je bed moet verlaten om naar het toilet te gaan. En ik wist dat mij kennende dit zou gaan gebeuren.
Nog voor het avondeten kregen we een uitleg bij het meetingpoint dat duidelijk stond aangegeven. Met één van de gidsen gingen we naar een kamer om te zien hoe we ons moeten kleden en wat de do’s en don’ts zijn tijdens de nacht. Na het diner was het dan zo ver, we mochten naar het gebouw waarin zich de kluisjes en sauna bevinden om bij de balie onze slaapzakken te halen. Op onze telefoon na lieten we al onze spullen achter in onze kluis en in onze thermokleding liepen we naar de balie. Hier kregen we een slaapzak, een lakenzak en sneeuwlaarzen te leen. Daar gingen we dan, door de sneeuw liepen we naar het ICEHOTEL. In de ICEBAR waar we langs liepen stonden een aantal mensen een koud drankje te drinken.
De kamer zag er van buiten uit als een hotelkamer, we hadden
dan ook een pasje om de deur te openen. Ik bleef even staan in de deuropening, daar stond ons bed van ijs bedekt met rendiervellen. De sneeuwlaarzen zette ik vlak langs het bed, zodat ik hier indien nodig makkelijk kon in stappen ’s nachts.
Ik kroop in de lakenzak en daarna in de slaapzak en ritste deze helemaal dicht, tot over mijn hoofd. Als een mummie lag ik daar, met een kleine opening om te ademen.
We deden het licht uit, maar door de muren van sneeuw bleef het licht in de kamer. Ik was blij dat ik een slaapmasker had meegenomen. Het in slaap komen was eigenlijk niet heel moeilijk, alle indrukken van die dag zorgde ervoor dat zodra mijn slaapzak was opgewarmd, ik in slaap viel. Tot 2 uur ’s nachts. Je raad het al, ik werd wakker en ik moest naar het toilet. De kou viel me alles mee, het meest oncomfortabele was het weer in slaap komen na het toiletbezoek. De slaapzak koelt snel af en moest weer opnieuw opwarmen aan mijn lichaamstemperatuur. Gelukkig heb ik nog een aantal uurtjes kunnen slapen. Om half 8 ’s morgens werden we wakker gemaakt met warme bessensap. Om te zeggen dat ik echt uitgerust was, nee dat niet. Maar een ervaring was het zeker!
Na de bessensap zijn we naar het receptie gebouw gelopen. Het had ’s nachts veel gesneeuwd en het was lekker rustig zonder alle dagjesmensen. Na het opwarmen in de sauna en een verfrissende douche konden we onze diploma ophalen.
Bij het ontbijt heb ik er een foto van gemaakt en deze doorgestuurd naar mijn familie: “We did it!”. Het was een bijzondere ervaring om nooit meer te vergeten!"
